Het einde van een tijdperk, zo kunnen we het toch wel noemen. Sinds 1994 verschenen er elk jaar een of meerdere games in de reeks, maar met Fifa 23 komt hier een einde aan. De internationale voetbalbond en EA konden het niet eens worden over een nieuw contract, waardoor de serie volgend jaar onder de vlag van EA Sports FC verder gaat. Laat Fifa 23 je een puike afscheidswedstrijd spelen, of gaat het door in de neerwaartse lijn van de laatste jaren?
Natuurijk is er elk jaar weer commentaar (op elke sportgame) dat een compleet nieuwe game onnodig is en dat de wijzigingen net zo goed in een patch gedaan hadden kunnen worden. Vaak is die kritiek wel terecht, maar toch vinden we dat Fifa 23 genoeg toevoegd om een nieuwe game te verantwoorden.
Een andere impactvolle toevoeging is Hypermotion 2. EA heeft flink haar best gedaan en ditmaal zelfs volledige elf-tegen-elf wedstrijden via motion capturing opgenomen. Dat klinkt natuurlijk mooi, maar je merkt het ook daadwerkelijk in de wedstrijd. De hoeveelheid animaties is ongekend en bij vlagen zit je echt met verbazing te kijken naar hoe bijvoorbeeld iemand aan de bal blijft of een onmogelijke bal aanneemt. Toch blijf je nog steeds wel her en der rare glitches zien, maar over het grote geheel gezien levert Fifa 23 een bijzonder indrukwekkende presentatie op dit gebied.
Naast de animaties op het veld is de presentatie verder niet heel erg veranderd. Niet erg natuurlijk, aangezien die al dik in orde was. Wel zien we meer beelden vanuit het publiek en zeker bij belangrijke goals in bijvoorbeeld derby’s voel je echt de ontlading in het stadion. Het is voor het eerst sinds we zelf mogen kiezen hoe we een goal vieren dat we oprecht genieten van een juichmoment. In dat laatste zit overigens nog wel een flink punt van kritiek. Werkelijk elke speler viert zijn of haar goal op de meest idiote wijze en het lijkt wel alsof normaal en oprecht juichen niet eens meer mogelijk is en we kunnen kiezen tussen salto’s of een stupide dansje. Van Aubameyang weten we dat hij graag acrobatische capriolen uithaalt, maar om een speler als Jens Toornstra hetzelfde te zien doen, voelt toch niet echt en haalt ons uit de ervaring.
Het heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ook deze Fifa bijzonder leunt op spektakel. Het vergt even tijd om te wennen aan kansen creëren en afmaken, maar als je eenmaal zover bent dan zit je alweer gauw aan de korfbaluitslagen. In het echte voetbal zijn er natuurlijk uitzonderingen (zie Manchester City – Manchester United afgelopen weekend), maar in Fifa zijn ze de regel. Het breekt voor ons het gevoel van echt voetbal, waarin je soms ook moet vechten om een 1-0 over de streep te trekken als het niet loopt. De ontlading en opluchting na zo’n wedstrijd is vaak nog groter dan wanneer elke wedstrijd in 6-7, 5-6 of 8-7 eindigt. EA heeft hier echt wat werk te verzetten, want de balans tussen verdedigen en aanval is gewoon zoek en het haalt het plezier uit de wedstrijden.
Kijken we verder naar de vernieuwingen in de gameplay dan valt vooral het powershot op. Door beide schouderknoppen in te drukken, samen met de schietknop kun je een extra krachtig schot lossen. We waren bang dat dit zwaar overpowered zou zijn, maar gelukkig heeft EA hier wel de juiste balans gevonden en als het lukt zijn de resultaten spectaculair. Een goal zoals Thomas Partey afgelopen weekend maakte tegen Tottenham is lastig, maar als het lukt fantastisch. Dat gevoel weet het powershot ook op te roepen. Het kost meer tijd en het is minder precies, maar als die bal er dan in vliegt spring je even door de kamer.
Qua gamemodi is eigenlijk alles hetzelfde gebleven, maar zijn er wel wat verfijningen toegepast op voornamelijk Ultimate Team en de carrièremodus. In eerstgenoemde is vooral de “chemistry” onder handen genomen. Het is nu eenvoudiger om dit te creëren en niet meer afhankelijk van spelers van dezelfde nationaliteit naast elkaar op het veld. Ook zijn er FUT Moments toegevoegd, waarin je bijvoorbeeld de eerste stapjes van Mbappe’s carrière kunt naspelen. Deze zijn offline en dus ook leuk voor wie niet per sè online wil spelen.
In de carrièremodus is het nu ook mogelijk om naast simuleren alleen de hoogtepunten te spelen. Ideaal om die vervelende potjes te spelen waar je eigenlijk niet op zit te wachten, zonder alle invloed erop te verliezen.
Tot slot maakt EA nu ook cross-play mogelijk tussen verschillende systemen, al is dit wel generatiegebonden. PlayStation 4- en Xbox One-eigenaren kunnen het tegen elkaar opnemen en PlayStation 5, Xbox Series X|S- en pc-bezitters krijgen ook de kans om de degens te kruisen. De reden hiervoor is natuurlijk dat de nieuwe generatie een duidelijk betere en uitgebreidere game krijgt dan de vorige generatie consoles.
Wij speelden FIFA 23 op de Xbox series X. De game is daarnaast te spelen op Playstation 5, PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en pc. Wel verschilt de game op de oudere consoles van de versie die wij speelden.