Op de vroege donderdagmorgen de 20e augustus vertrok ik om 1815 uur met de trein van Terborg naar Arnhem via Doetinchem. Ik had me eigenlijk niet voorbereid dus ik was redelijk zenuwachtig over het halen van de ICE naar Köln. Om drie voor acht kwam mijn stoptrein van de Syntus aan in Arnhem. Daar stapelden de fiasco’s zich al bijna direct op.
Als eerst belandde ik bij het verkeerde spoor. Daar kwam ik gelukkig op tijd achter, zodat ik mij nog naar het goede spoor kon haasten. Daar zocht ik naar Anita, maar geen enkel persoon voldeed aan het beeld dat ik in mijn hoofd had van een EA Community Manager. Alle hoop verloren vroeg ik aan de stationmedewerkers wat ik moest doen (kansloos natuurlijk). Gelukkig bleek ik net bij het goede treinstel te staan en vroeg Anita of ik toevallig Yannick was. In de trein zat ik in een alleenstaand stoeltje naast een ouder echtpaar dat een reisje naar Luzern had gewonnen. Daarvoor zaten twee mensen van ’t ergste soort, twee jongens die een Command and Conquer toernooi hadden gewonnen en daarom waren uitgenodigd door EA.
Zo’n twee uur later stopte de ICE in het pittoreske Köln. Alle EA-genodigden verzamelden zich en we liepen met z’n allen naar het plein bij de Dom toe. Vanaf daar liepen we met Tim en Anita naar het Ibis toe waar twee gasten die voor Need For Speed kwamen sliepen. Daar bleek dat de kamers nog niet waren betaald. Anita moest dat regelen en wij gingen verder met Tim naar het Novotel City Hotel. Na heel Köln gezien te hebben kwamen daar uiteindelijk. Het bleek dat ik met John van SoccerGamers.net op de kamer zat. Na een kleine opfrissing, de temperatuur liep namelijk tegen de dertig graden aan en het lopen door Köln werkt dan ook niet echt bevorderlijk voor de frisheid. Vanaf daar gingen we samen met Elmer en Bjorn die voor het nieuwe spel genaamd Dragon Age kwamen naar de GamesCom. Daar aangekomen bleken de pasjes, die we bij het Ibis hadden gekregen, niet te werken. Gelukkig kon Tim, die een VIP-pas van EA had, dat regelen en konden we gewoon naar binnen. We gingen als eerst naar de Community Lounge, waar we FIFA10 zouden kunnen spelen volgens Anita. Dit ging helaas niet, alleen de FIFA op de Wii liet zich uittesten. Electronic Arts heeft FIFA10 voor op de Wii vanaf dit jaar totaal anders aangepakt. Het spel is volledig in een stijl die ik zou typeren als ‘comic-achtig’. Geschoten wordt er met de Wii motion controller en dat gaat best soepel. Het is echter geen game om een lange tijd te spelen, maar voor de minder ervaren FIFA-speler best leuk om te doen.
Daarna gingen we rondlopen op de erg drukke beurs. Daar aangekomen vonden we wel weer een andere reden om naar de GamesCom te gaan, de bootbabes! Bij de GamesCom lijkt men vooral op het jongere publiek te mikken, aangezien de meeste dames nog net een biertje mochten drinken volgens mij. Fotomateriaal komt later. Konami wist flink de aandacht te trekken voor PES middels als geisha verkleedde dames. Ook veranderde mijn kijk op Norton ineens drastisch. Om een uurtje of zes vertrokken we richting het hotel. Nu echter zonder Elmer en Bjorn, zij waren bij een presentatie van Dragon Age. In het hotel was er geen diner voorhanden, dus gingen we de stad in op zoek naar een lekkere Dönertent, die we uiteindelijk vonden. Na deze te hebben opgegeten gingen we op advies van Chris naar de EA Sportsbar, wat tegenover ons hotel lag (nog wel gescheiden door een klein stroompje, niet de Rijn). Daar ontmoetten we ook Elmer en Bjorn weer. Terwijl wij rustig op het terrasje aan de Rijn zaten te drinken stak de wind ineens op. Wij als echte diehards bleven nog even zitten, maar toen de wind echt begon te razen besloten we naar binnen te verkassen. Dit hadden we geen seconde later moeten doen, want de parasol trok het ook niet meer en miste John op een haartje na toen hij omviel. Het hele restaurant was in rep en roer en de nobele ridder John besloot de bediening te helpen. Daarna zaten we nog bij de Rijn en in het hotel om zo rond 1 uur het bed in te kruipen.
De volgende ochtend begon om half 10 om vervolgens om 10 uur bij het ontbijt te verschijnen. Na goed gegeten te hebben gingen we om elf uur met het openbaar vervoer naar de beurs. Chris ontmoette daar twee van zijn crewleden en ik ging de beurs op met Jeroen van FIFAStars en John. Hier bleven we tot half 1, want een half uur later was er de presentatie waar we eigenlijk voor kwamen. Deze werd verzorgd door de alom bekende David Rutter. Hij vertelde voornamelijk over de nieuwe mode genaamd Virtual Pro en de geüpdate Trainingmode. Met Virtual Pro kun je een eigen face in FIFA maken via je webcam en vervolgens download naar jouw FIFA. Je kunt hiermee je eigen speler maken en in een team zetten om er vervolgens mee te kunnen spelen in de Total Club Championship en de gewone Manager Mode. De Total Club Championship is een mode waarbij je zelf een team begint en speelt tegen teams van andere spelers in jouw regio. Doel is zo hoog mogelijk op de ranglijst te geraken. Als je een team begint krijg je random spelers die je weer kunt verkopen op een transfermarkt. Voor het geld dat je daarmee verdient kun je dan weer een nieuwe speler kopen. Denk hierbij een beetje aan het online spel Hattrick. Met de wedstrijden die je speelt met je eigen speler in het Total Club Championship of in de Manager Mode kun je zogenaamde ‘Padlocks’ vrijspelen. Dit zijn bonussen waarmee jouw speler beter wordt of je gewoon het uiterlijk verder kunt veranderen.
Het andere grote verbeterpunt van FIFA10 was dus de Trainingmode. Je kunt nu weer geen met z’n elven op de keeper afstormen en leuke trucjes oefenen. De grootste verbetering is het oefenen van de vrije trappen. Via de nieuwe ‘Set pieces’-tool kun je van tevoren precies instellen waar je mannen naartoe moeten lopen om zo de perfecte situatie te creëren voor jouw vrije trap.
Na de presentatie liepen we nog wat rond op de beurs om nog even naar Tony Hawk te kijken. The Hawk himself is naar Köln gekomen om zijn tricks te laten zien voor zijn nieuwe game. De bekende skateboarder liet zien een reputatie te hebben opgebouwd, blijkende uit de metersdikke rijen mensen die zich om de halfpipe hadden gevormd. Ook bezochten we nog het gedeelte van EA. Ditmaal kwamen we niet voor FIFA, maar om eens te laten zien dat Nederlanders toch echt de grootste podiumbeesten zijn van deze aardkloot bij de stage van ‘The Beatles Rockband’. Waar de andere mensen puur geconcentreerd op het spel waren ging het ons alleen om de performance. En die stond er op het hoge rockpodium waar ineens zo’n 100 man keken nadat Elmer zijn shirt uittrok. Hierdoor was het volledig getatoeëerde bovenlichaam van de drummer ineens zichtbaar. Op de beat van ‘Back in the U.S.S.R.´ gaven we een show af voor het publiek. Het spel snapte er echter minder van en kon mijn kunsten als gitarist niet echt waarderen bleek uit de prachtige ronde score van 0. Gelukkig was dit niet zichtbaar voor het publiek. Aan het einde van de show deed de Duitse presentator ook nog even mee door zijn bovenlichaam ook te ontbloten waarna wij het podium verlieten onder een luid applaus en het handtekeningen uitdelen aan de fans. Als souvenir kregen we nog een leuk T-shirt van het spel. Hierna gingen we buiten zitten onder het genot van een lekker biertje. Ondertussen was John al een hele tijd bezig met het spelen van Fairytale Fights in de Business Area. Hij zat daar met de producer van het spel die hij had ontmoet en nog kende van een excursie van school.
Om zes uur gingen we naar de EA Business Lounge, waar het van zes tot zeven gratis pilsen was. Toen het iets na zevenen was besloten we om terug te gaan naar het hotel en ons voor te bereiden op de avond. We waren rond acht uur in het hotel waar ik John belde, aangezien hij mijn kamersleutel had. Hij was met de makers van Fairytale Fights naar hun hotel gegaan voor een heus diner. Ik besloot dus om maar een nieuwe sleutel aan te vragen. Even later belde John weer, we waren uitgenodigd om wat te gaan drinken bij het hotel waar Playlogic zat en vervolgens naar een karaokebar te gaan. Een goed half uurtje later waren we dus bij het Hyatt hotel, vijf sterren en prachtig uitzicht op de brug naar de binnenstad en de Dom. Van Playlogic waren daar een Zweed, een Engelse en vier Nederlanders aanwezig. Daarvan waren er twee van een Nederlandse gamesite.
Na een bier te hebben gedronken bij het hotel gingen we naar de karaokebar toe. Daar zong een Seal-achtige zanger ondersteund door een klein bandje. Karaoke was het niet. Het was ook niet precies wat we zochten, er waren namelijk alleen maar oudere mensen, maar we bleven er. Een paar uurtjes en veel rondjes later vertrokken de mensen van Playlogic en niet veel later namen wij hetzelfde pad. We gingen met de taxi terug naar het hotel toe waar we nog gezeten hebben tot een niet nader te noemen tijdstip.
De volgende morgen (of middag) vertrokken we weer naar Nederland. Om half twaalf checkten we uit en gingen we nog even op het terrasje van het hotel zitten met Anita. Daarna vertrokken we met de taxi richting het centrum. De Dom werd nog een bezoekje aangedaan en om half drie zaten we op het station te wachten op de trein. Deze kwam ook op tijd en zo vertrokken we naar Nederland. Dit maal zat ik niet alleen, maar naast Chris. Hij stapte evenals mij om half vijf in Arnhem uit waar ik afscheid van iedereen nam. Mijn reis vervolgde zich met de stoptrein naar Doetinchem. Ofja, de stoptrein richting Zevenaar, want vanwege werkzaamheden aan het spoor werd ik van Zevenaar naar Doetinchem in een hete oude bus van Syntus gezet. Vanaf daar nam ik de trein richting Winterswijk om in Terborg alweer uit te stappen. Daar moest ik een half uur wachten op het buurtbusje richting Gendringen. Om half zeven was ik thuis, moe en wel van een prachtige reis naar Köln. Volgend jaar stuur ik Jelle, Michel en Wesley weer op vakantie!